Herkesin sevdiği, takdir ettiği, beğendiği biri olmak zorunda mıyız?

27 senedir adım adım tırmanarak üst seviyeye geldiğim iş hayatımı bir anda, üstüme dar gelen elbiseyi yırtarcasına bırakıverdim bir gün. Son üç senesini genel müdürlük yaparak geçirdiğim iş hayatımın bu sürecinde ömrüm boyunca çabaladığım noktaya gelmeme rağmen beni gittikçe daha da karanlığa boğan derin mutsuzluğun sebebini bulmak istedim. Her türlü sıfattan, iş hayatımın getirdiği ekonomik rahatlıktan, sosyal hayattan, ayrıcalıklardan sıyrılarak hayata yeniden başlamak üzere sadece kendimi, kızımı ve sevdiklerimi alarak bir iç yolculuğa çıktım. Karanlık kuyunun dibinden nasıl çıkacağımı düşünürken hayatın kuyuya sallandırdığı ip oldu yazı yazmak. Bu ipe tırmanarak kuyunun en tepesinde görünen ışığa doğru gidebileceğimin bilincinde birçok tırmanma denemelerim oldu. Çok kez kuyunun dibine geri düştüm. Pes etmeden, yine ve yeniden denemenin sonucunda güçlenmiş iç dünyamla ipe tırmanarak, kuyunun dışından bana gülümseyen ışığa ulaşmayı başardım.