Hey guliyên êgir!
Hey destanbêjên ko wê êvarê xewnên dayika min bi ewrên dûmanhilgir
ên gunehbariyê dişûştin
û berbiskên evînê bi bîna cegerdar a çilmisîna kulîlkên bejî dixemilandin!
Bo çi hûn destên ji beybûnan ên van giyandaran hînî xatirxwestinê û
goristanên sawdar hînî heyvên poşman ên reşgirêdanê dikin?
Bo çi hûn baskên şevê yên ji xwelî û dîlokan,
yên ji perenga bêrîkirinê, bi ser matmayîn û sergerdeniya me de
vedigirin?