Abdülvehhâb Ümmî ( v. 30 Mart 1596) ile XVI. asırda Elmalı'da başlayan güzel ve sade Türkçe ile şiir söyleme geleneği XIX. asır sonlarına kadar devam etmiştir. Bu geleneğe bağlı mutasavvıfların Toroslarda ve Türkmenler arasındaki ahlakî ve edebî faaliyetleri kültür tarihimiz açısından oldukça önemlidir. Başta Vâhib Ümmî olmak üzere bu havzada yetişen Hak ve hakikat âşıkları, dört asra yakın bir süre dirilik, dirlik ve birlik nefesini Torosların zirvesinden Müslüman Türk'ün gönlüne bahar yeli gibi üfleyip durmuştur. Vâhib Ümmî'nin gönlünden damlayan bu nefesler hiç şüphesiz günümüz insanına da hayat iksiri olacaktır.
Elinizdeki "Dîvân-ı İlâhiyât" derdine derman arayan susamış gönülleri bir büyük aşk ve irfân sahibiyle tanıştırabilirse hedefine ulaşmış olacaktır vesselam.
İmdi, buyrun aşk ile irfan sofrasına...

*

Vâhib Ümmî Collected Divine Poems

Abdülvehhâb Ümmî (DOD 30 March 1596) started a poetry tradition based on a lovely and plain Turkish language in the 16th century in Elmalı and continued till the end of 19th century. Sufis who were loyal to this tradition had influential moral and literal activities among Turkmenians on Toros Mountains which was a formative for our cultural history. Elmalı is called "basin" for its being a place where many Divine Truth Lover, such as Vahip Ummi, were raised. They had been blowing the soul of vitality peace and unity from the top of Toros Mountains to the heart of Muslim Turks for about four century. No doubt that the drops from Vahip Ümmi's heart will be elixir of life for today's people.

This "Collected Divine Poems" (Dîvân-ı İlâhiyât) you hold will be achieved its goal if it is successful for introducing the thursty hearts seeking a remedy to a true lover and gnostic, that's it (vesselam)

Now, please welcome to love and gnosis table...