Yaşama alanlarımız içerisinde varolan şeylerin gördüklerimizden ibaret olmadığını hepimiz biliriz aslında. Biliriz ki; en klasik anlamda, bakmakla görmek birbirinden farklı şeylerdir.

Zaten bir bireyi, duyarlılık ve duruş açısından diğer bireylerden ayıran şey de etrafında olup biten olaylara karşı verdiği tepkiler değil midir. Bu açıdan bakıldığında şiir; şairin bir birey olarak, etrafındaki olaylara verdiği tepkiyi okura sunduğu bir zihin jimnastiğidir.

Ali Narçın; daha önceki kitaplarında olduğu gibi bu kitabında da, en alt düzeyde dahi olsa, ´toplumsal duyarlılığa sahip olma erdemi´ne ulaşan çağımız insanına, aslında çokta yabancı olmadığı, ancak yaşam telaşı içerisinde genellikle üstünden atlayarak geçtiği, kimi zaman görüp görmezden, kimi zaman duyup duymazdan geldiği, ama zamanın bir parçasında, zihinsel temelde içten içe mutlaka hissettiği yaşam ayrıntılarını sunuyor.

Narçın´ın şiirinde sunduğu yaşam boyutu, içsel temelleri sarsmaya yönelik doneler değil, okuru zihinsel temelde kendisi olmaya yönlendirmenin ana ekseninde bulunan yapıtaşları içeriyor...