İslam, insana estetik bir benlik ve öz zenginliği kazandıracak, ilişkilerini düzenleyip yönetecek birçok estetik malzeme verir. Bu anlamda din eğitiminin öğrenen açısından güzelleşme çabası, öğreten açısından ise güzelleşirken güzelleştirme faaliyeti olduğu söylenebilir. Dinin sınırlarını çizdiği estetik sorumluluk alanında insan güzelden, güzellikten, kendi güzelliğinden, çevresini güzelleştirmeden sorumludur. Bu nedenle din eğitiminin insan ruhuna ve yaşamına yapılan estetik bir müdahale olduğu söylenebilir. Bu durum dini sorumlulukların estetik bir kaygı içerisinde gerçekleştirilmesini zorunlu kılar. Estetik, insanın dini sorumluluğunu gerçekleştirmesinde ihmal edilmeyecek bir alandır.

Din temelli estetik anlayışta insana bahşedilen hazır güzelliklerin farkında olması yanında insanın kendi emeği ve yetenekleri ile oluşturması, yaşaması ve yaşatması gereken birçok güzellik söz konusudur. Bu çalışma, din eğitiminde davranış güzelliği (ahsenu'l amel) çerçevesinde farkındalık oluşturmayı ve estetik bir bilinç geliştirmeyi amaçlamıştır.