Derviş Zaim çok katmanlı, sembollerin birbirine örüldüğü, kahraman olamayan kahramanları ile tarihin üst üste binmiş katmanlarındaki ortak anlara ve o anın zaafına dayanan öyküleri üzerinden diyalogu amaçlayan; aslında öykü anlatmayan ya da anlatılan öykünün filmin gösterdiği ve tartışmak istediği şeylerin arkasında kaldığı öyküler anlatıyor. Ama en ayırt edici ve Zaimin sinemasını bugünün gerçekliği içinde kendine has ve aykırı kılan, geniş tarihle kişisel tarihin karşılaşma anlarına ve o an içerisinde zayıf düşmüş, çaresiz, insani hatalar yapan insanları ele aldığı filmlerinde kurduğu estetiğinin politik olanla ilişkisidir.