Yazınsal türler arasında özel ilgimin deneme türüne kaydığını sezdiğimden beri, tatlı bir huzursuzluk yaşamaya başladım. Kimi zaman o denli ileri gittim ki, ister şiir, ister roman ya da öykü olsun, her okuduğumdan denemeden aldığım tatları (insancıl, estetik, dilsel vd) özüme katma çabasına girdim. Nermi Uygur Hocanın dediği gibi, denemeci de sanatçı: Denemeci kimi zaman şiir de yazabilir; öyküye de sapabilir, ya da bir romandan alındığı izlenimini veren bölümler, sözgelimi ruhsal çözümlemeler içeren bölümler de oluşturabilir.
Denemeci de dili yazıyor; denemede de sözlerin büyülü dünyalarına giriliyor, sözcükler yeni sözlere dönüştürülüyor, dilin olanakları zorlanıyor... Denemeci de her şeyden önce bir dil ustasıdır, dil sanatçısıdır.
Denemeler bizi uçsuz bucaksız insanlık dünyasına götürüyor. Benim denemelerim (Denemenin Kıyılarında) de, yeryüzü kültürü bağlamında insanca uygarlaşmak isteyen, insana yaraşır uygar bir dünya yaratmaya çalışan bireyin serüveninden birkaç çizgi yansıtmaya odaklanmış, o sulara yelken açıyor.