Montaigne Kişiliği ve Önemi
Hümanizma çağıda doğan fakat çağındaki savaşlara da katılan Montaigne'de, Rabelais'in ansiklopedik düşkünlüğü yoktu; bilginin, ölünceye kadar akıllıca yaşamanın yolunu sağlayabileceğine inanıyordu. Önceleri, sertliğe kaçmayan bir Stoacı idi; daha sonra, 1576'da bastırdığı madolyonun üzerindeki yazıda Kim Bilir? ile ılımlı bir simgeciliği benimsedi. Her insanın, kendinde bütün insanlığı taşıdığına inandığı için başkalarına yararlı olmak amacıyla kendi kendisini tahlil etti. Kendi kişiliğini ayrıntılarıyla çözümlerken amacı denemelerini yani deneyimlerini okuycuya kabul ettirmek değil, her insanın toplumsal sorumluluklarını yüklenecek kadar bilinçli olmasını sağlamaktı. Montaigne, denemelerinde açık sözlülüğü ve kültürü, vicdan huzurunu ve kendine güveni seven, şiddet ve bağnazlığa duyduğu nefret yüzünden siyasette ılımlı bir tutuculuğu seçen bir kişilik olarak görünür. Montaigne, her çağda ünü bir kat daha artan, her devirde başka bir açıdan okunabilecek kadar çok yönlü bir yazardır.