Son bahar arifesi kırmızıydı yapraklar, Kalbi durmuş tüm insanlar.
Lakin hala nefes almaya çalışıyorlar.
Uyku ardında bekleyen rüyalar,
Ölümün basit olduğunu sana hatırlatırlar. Göz bebeklerim küçülür insanları görünce.
Ama insanlar küçülmez gözlerimde.
Yolculuğun adı dünya olsa,
Olduğun yerde sayarak kalırsın.
Kibrin en büyük ateş olsa,
Masumiyetinle bir kalbi aralarsın.
İçeri girmek için çabalarsın.
Sonu gelmez sandığın bu ömrü,
Kitabın son sayfasında elbet kapatırsın.