Ne okul vardı,ne de öğrenci hareketleri.Ne parti vardı,ne seçim kampanyaları ve nede kulakları sağır eden müzik sesleri.Ne sanatçı vardı nede sanat kavramı.Analık duygusu nasıl da köreltilmişti.Vicdan ve vicdan muhasebesi yerini sessizliğe bırakmıştı.Aşk kuş olup uçmuştu kalplerden.İnsanlar birbirlerine aşkla şehevi duygularla bakmıyorlardı.İnsanlar içi boşalmış birer figürdü sanki.Bir genç kızla,bir delikanlı omuz omuza saatlerce otursa birbirlerinin farkında bile olmuyorlardı çoğu kez.Birbirlerine bakışları,bir eşyaya,hatta işe yaramaz bir eşyaya bakar gibiydi.İnsanlar arasında hiç bir dayanışma duygusu kalmamıştı.Zaten bu duygunun eksilmesinden dolayı bu duruma düşmüşlerdi.Şimdi ise hiç kalmamıştı. -Erol Duran