(Yazar tarafından genişletilmiş "Mavi Marmara'dan Sonra" Özel Ek bölümüyle)
Orada bizden bir parça var!
Çocukların ölmek için doğduğu...
Mavi gökyüzünü dumanın ve ateşin kapladığı...
Çığlıkların bomba ve kurşun seslerine karıştığı...
Ne evlerinde ne de sokaklarında insanların yaşayamadığı, kanın gözyaşlarıyla sulandığı...

Burası dünyanın en büyük açık hava hapishanesi! Burada sevgi, umut ya da ışık yok. İlaç ve gıda yok... Masum insanların kendilerini koruyabilecekleri bir ordusu bile yok.
Bu yaşananlar bir savaş değil... Bir soykırım!

İsrail'in yayılmacılık politikasına ve Siyonizm'e karşı duruşuyla tüm dünyada ilgi gören Norman G. Finkelstein 'Bu Kez Çok İleri Gittik' adlı bu sıra dışı ve cesur kitabında 'İsrail'in geleceği ve ekonomik çıkarları adına Yahudilerin II. Dünya Savaşı sırasında yaşadığı trajedinin ve hatırasının birileri tarafından sömürüldüğünü', 'masum bir halk üzerinde katliamın bir silah olarak kullanıldığını ve bunun da kendisini kurban olarak sunan İsrail Devleti'nin dünya üzerindeki en korkunç askerî güce sahip olabilmesi için tasarlandığını' akıcı bir dille anlatıyor.
Bu kitap bir mâtem değil, umut da aynı zamanda... Çünkü Gazze'de yıllardır bitmek bilmeyen bu kâbus, dünyanın vicdanını harekete geçiriyor(mu?). Eğer hakikat ve adaleti nasıl etkili bir şekilde kuşanacağımızı öğrenirsek güçlü silahlara sahip oluruz.