Yalnız olma zamanı geldiğinde, tek başına tırmanan bir dağcı olmaktansa bir çöl münzevisi olmak daha iyidir. Çölde yalnızken, ister gerçekten Sahrada ister bir yaşam çölünde olalım, Tanrının fısıltılarını, ruhumuzun özlemini çektiği şeyi veya içimizdeki o derin bilgeliğin rehberliğini duymaya daha yakınızdır. Böyle bir iletişime geçmek için tutulacak bir yol, belirlenecek bir amaç ya da program yoktur. Tek gereken yalnız olmamızdır. Ama yalnız olmak tek başına ol-mak anlamına gelmez, çünkü yalnızken bizden daha büyük bir şeyle ilişkiye geçebiliriz.
Birlikte Ama Yalnız, gerçek bir çöl yolculuğunun öyküsü olarak başlıyor. Ama orada kalmıyor ve çölü geçmeyi bir hayat mecazına dönüştürüyor.