Yazmak güzeldir, hele özgürce. Mesela bir solucan hakkında... Şaşırdınız mı yoksa? Denemeye değer belki... Ressam bir komşunuz oldu mu hiç ya da bir tanıdığınız? Nereden ilham alır ressamlar? Kimlere, nasıl esin kaynağı olurlar? Ön yargılarımızı kırsak hayat kim bilir neler fısıldayacak kulağımıza... Yazarken, çizerken sözcükleri ve renkleri mi biriktiririz yalnızca? Ya yaşarken?.. Neler neler bulur saklarız her biri ayrı bir anı. Dokundukça sevinir, bazen hüzünlenir bolca güleriz. Siz neler biriktirdiniz? Evdekiler hiç sorun etmedi mi onca şeyi? Biriktirmek unutmayı da önler bazen. Unutmak! Bugüne dek unuttuğunuz en önemli şey neydi? Buna da kızmıştır evdekiler, öyle değil mi? Sanki büyükler hiçbir şey unutmazmış gibi. Büyüklerin unutkanlıkları da büyük olmaz mı? Çocuklar olmasa şu büyüklerin hâli harap gerçekten... :)) Ne kahve falı kurtarabilir onları ne maharetleri... İyi ki çocuklar var.