Bir Mahpusun Sözyaşları

Boğuldu girdabında düşüncelerin
Dudağında yitik bir ezginin
Son çırpınışları
Usunda mavi bir ülke
Akmak istiyordu dağlara kelepçesiz
Daha demincek yumrukladığı
Dört duvarın aman vermez griliğinden

Beyaza çalıyordu gözleri
Terk edilmiş limanlar gibi ıssız
Yağıyordu damarlarına soğuk çiğ damlaları
Bir uçurum gibi yutmuştu tüm acıları
Titrek bir dokunuş kalmıştı geriye işkencelerden ve
Can çekişiyordu yılları
Hüznün en acımasız voltasında

Bir cigara yaktı sonra
Dumanı ömre değer
Kaldırdı başını iki karış gökyüzüne
Eksik kalan cümlelerin kilitli sızısı gibi
Derin çizgiler çizdi orta yerine alnının

Gitmek göze almaktı yenilgiyi biliyordu
Gitmedi o
Savaştı ölüm kokan meydanlarında ömrünün
Asi çocuklar gibi savurdu düşlerini
Ölmedi
Parmak uçlarında biriktirdiği
Dokunuşlar çözüldü ansızın bedeninden