Okumak; Yazılmış bir anı'yı, bir şiiri, bir hikâyeyi, bir dene­meyi, düşünceyi, romanı, herhangi bir kitabı okumak... Okuduk­ça gelişmek, bilmek, bilgiyle zenginleşmek... Dünyamızın hikâye­sini çözebilmektir okumak.

Yazmak... Yazabilmek ise bir anı'yı, bir şiiri, bir hikâyeyi, bir denemeyi, bir düşünceyi, bir romanı, her hangi bir kitabı yazabil­mek. Beynin en iyi, en zor en doyumsuz faaliyetidir her halde.

Bir solukta okunan duygu dolu şiirler, bir sonraki bölümde neler olabileceği merak uyandıran heyecanlı, esrarlı romanlar, he­pimizin hayatından bir parçayı yansıtan hikâyeler, uzun, ağdalı cümleler dolu anlaşılmaz dini ve ilmi kitaplar, nice uzun emekle­rin, uçuk hayallerin, akıl almaz düşüncelerin, ölümsüz aşkların, bir ömür boyu yaşanılanların anlatıldığı hatıraların; sihirli harflerin oluşturduğu cümlelerle satırlara kazınmasının ne büyük bir zorluk olduğu yazınca anlaşılıyormuş.

Düşünürken, konuşurken ve hayallere dalarken sınırsız, en­gin ufuklara uzanan dimağımız; yazmaya gelince birden küçülü-vermekte. Bu dünyaya ölümsüz eserler bırakan yazı ustalarının de­ğeri bir kat daha büyümektedir belleklerimizde.
Günlerin, gecelerin çalışmasının aylar sonrasında bir kitap olabileceği tecrübeyle sabit olmuştur. İsteyenler bunu bir kitap yazarak denemeliler.

Esasen biz Türkleri iyi tanıyan yabancılar Türklerin Tarih ya­pan ancak yazamayan bir toplum olduğumuzu söylerlermiş. Bu nedenledir ki, tarihimizi ve kültürümüzü yabancıların yazdıkları kitaplardan öğrenebildik. Bu gün yazılanlar gelecek nesillere tarih olacak, bu günün dünyasını, olaylarını, doğayı, sanatı, medeniyeti yazılanlardan yola çıkarak yorumlayacaklardır.

Bu kitap belli bir disiplin içinde yazılmamıştır. Anılar, düşün­celer, belirli dönemlere ilişkin olaylar bazen anı, bazen deneme, bazen de hikâye tarzında birbirinden bağımsız, kişiler ve olaylar gerçek hayattan esinlenerek, serbest bir usulde kuralsız biçimde dile getirilmiş, her okuyucunun kitapta kendinden bir parça bula­bileceği düşünülmüştür.
Bu cihanda hoş bir seda bırakmak dileğiyle...