Aylardan Eylül



Vakit Sonbahardı...



Çiçekler renginden vazgeçer mi hiç?

Haberi var mıydı bu ağaçların senin ölümünden ki vazgeçtiler hepsi birer birer renklerinden?

Yoksa tevafuk muydu Eylül?



Ah dedem!

Sen gittin, öylesine yalnız kaldı ki yüreğim, öylesine çıplak, öylesine sensiz, öylesine sevdasız... Ve kaçınılmazdı bu acı artık. Tıpkı sonbahar gibi döküldü gözyaşlarım önce yüreğime sonra toprağına...

Ama vakit artık acıyla kavrulma vakti değil. 20 yıllık ömrüme sığdırdığım senle ilgili ne varsa dökme vakti ortalığa.



Özlemin yüreğimde bir sızıysa, bana öğrettiklerin ise bir ömür kalbimde huzur, gözlerimde ışık, kulağımda küpe. Sen artık fikirlerinle yaşayacaksın ve daha hayatına dokunacağın çok kişi var.