Nihan babasının çalışma odasına girer, onun masasındaki eşyaları teker teker
incelerdi. Kalemler, defterler, fotoğraflar, not kâğıtları, çalışma lambası ve daha
birçok şey vardı babasının masasında. O gün ise Nihan masaya eklenen yeni
bir şeyler olduğunu gördü. Bunlar ağabeyinin okulda yaptığı resim ve ablasının
aldığı ödüldü. Nihan onları gördüğünde masada kendisine de ait bir şey
olmasını istedi. En az ödül kadar değerli ve resim kadar kendi emeği olmalıydı.
Acaba ne yapmalıydı?
"Babamın Masası" sevgimizi ifade etme yollarının, aile içi iletişimin ve satın
alınan eşyadan ziyade el emeği hediyenin önemine dair rengârenk ve sıcacık
bir öykü.