Biz bir dergi çıkardık efendim hepsi bu... Bu kadarını düşünememiştik doğrusu. Ne yaşadığımızı yazdık ne yazdığımızı yaşadık. Sadece yaşadık, sadece yazdık. Şöyle de denebilir: Yazarken yaşadık, yaşarken yazdık.
Söyleyecek sözümüz vardı çıkıp söyledik. Dinleyen çıktı mı hiç bilemedik. Sahne, dekor hazırdı çıktık oynadık. Seyreden oldu mu umursamadık.
Şiirliydik, şuurluyduk, şairdik. Amatördük, tedirgindik ve sairdik. Biraz bize biraz size dairdik. On yıllar içinde küçük bir izdik. Fark edemediniz ama aslında sizdik.
Ve bir gün gittik Gülüne küsen bülbül gibiydik
Ve işte buradayız
Yeni bir parantez açmak için zamana, dipsiz kuyumuzdan çıkıp da geldik.
Bize ait zamanı hiç unutmadık.
Bize ait olandan hiç utanmadık.

(Arka kapak yazısı)