Ağladım kimi zaman gecenin karanlığında. Kimseye göstermedim, bir ay ışığına gizledim hüzünlerimi ve yüreğime akıttım gözyaşlarımı.

Dişlerimi sıkarcasına ağladığım zamanlarım çok oldu, ağlamaktan yastığımı ıslattığım zamanlar... Kimseye anlatmadım, anlatamadım kendimi. O yüzden yaşadıklarımı bir ben bilirim, bir de Rahman...

Dua dua O'na döküldüm secdelerde. Gecenin karanlığında bir ay ışığına gizlerken hüznümü, gözyaşlarıyla sabahladım ve sonrasında mutluluk maskemi takıp devam ettim hayata.
Görenler hep mutlu sandılar beni, halbuki ay ışığına sakladığım hüzünlerimi bilmediler, bilemediler...