Ve bu son evren gecesinin tek seyircisi olarak bütün o korların altındaki donmuş görünümlerin kıyısında kendisini görüyordu; tek başına, bu ölmüş evrenin içinde yapayalnız! Şimdi de yapyalnız değil miydi? O zaman düşüyle gerçeğin bu benzerliğinden titrer ve müziğin iyileştirirken öldüren avunmalarından silkinerek kalkmaya çalışırdı. Artık uyuşan. can çekişen sinirler; yeniden canlanmak için sarsılmak, hırpalanmak isterdi. Biraz, önce inleyen panoya çıldırır, kudururdu. Yine biraz önce havanın içine serpilen acı iniltileri son ölüm soluğunu vermeden bir hız alıştırmasının kasırgaları patlar, çılgın dönüşleri içinde bütün acılı şarkıların inleyen son artıklarını korkunç gürültüleriyle boğardı. Nihal, bu gürültünün içinde sersemlemek, düşünmemek için düşünememek isterdi.