Bu araştırma, F. Almanya’daki Türklerin, kimlik ve entegrasyon arasında oluşan yaşam deneyimlerini, her iki toplumun yaklaşımındaki sorumluluklar çerçevesinde analiz etmeyi amaçlamaktadır. F. Almanya’da Türk göçmenler, dini ve milli kimliklerinin, ruhları ve bedenleri üzerinde kurduğu bağlılık duygusunu, yaşadıkları toplumdan dışlandıkları ölçüde gündelik yaşam pratiklerine yansıtmaya çalışmışlardır. Böylece Müslüman kimlikle, Hıristiyan kimliğinin ağırlıklı olduğu bir dünyada yaşama ve uyum sağlayabilme arasında yaşanan gerilimler, Türkleri kendi varoluşları ve çocuklarının gelecekleri açısından kararsız kılabilmiştir. Diasporada Türk kimliğinin, normal ve marjinal uçlar arasındaki parçalı ve kırılgan yapısı, dini ve etnik aşırılıkların yönlendirdiği kimliksel varoluşuyla genellikle uyumsuz ve sorunlu görünmektedir. Doğal olarak bütün bu farklı tipolojik görüntüler, Türk kimliğinin F. Almanya’daki varlığını, entegrasyon, deneyimleri açısından başarısız bir konuma mahkum etmektedir.