Çocukluk çağının en güzel tarafı oyundur. Yakan top, yakalamaca, istop, saklambaç... Hele saklambaç. Küçükken açık havada saklambaç oynamamış olanlar hiç çocuk oldum demesin. Hele akşam serinliği çökmeye başlayınca oyun nasıl tatlanırdı. Benim çocukluğumun en güzel anlarını o akşam serinliğinde oynanan oyunlar doldurur.
Akşam yemek saati gelince anneler çocuklarını sofraya çağırır, ama oyun öyle tatlıdır ki, onlar bekleyedursun, çocuklar birkaç dakika daha oynamayı kar bilir. Hele oyun bittikten sonra evlere dağılırken çocukları, "Akşam ebesi!" diye ebeledikten sonra eve doğru kaçmak ne tatlı bir heyecandı.