Bu kitapta, Nakşbendî tarîkatının Hâlidiyye kolunun büyük şeyhi Ahmed Ziyâüddîn Gümüşhânevî?nin menkıbeleri anlatılmaktadır. Mustafa Fevzi Efendi bu eserinde, şeyhinin hayatını lirik mısralarla ifade etmiştir. Eski şiir diliyle kaleme alınan eser, mesnevî, gazel, kasîde, muhammes, müseddes tarzının parlak örneklerini vermekte, yepyeni mazmunlar ihtivâ etmektedir. Eserin asıl özelliği, coşkun, yanık ve samimi üslûbundadır. Şair şeyhine bağlılığını, şiir kudretini de ortaya koyarak göstermiştir. Şiirlerinde aruz vezninin külfeti asla hissedilmemekte, mısralar adeta su gibi akmakta ve coşkunca çağlamakta, sesindeki aşk ve sadâkat duyguları hissedilmektedir. Tevhîd esasları ve tasavvuf edebleri ihtivâ eden bu kıymetli eser, önemli bilgiler ve hikmet dersleri de vermektedir.