Evlilik güzel şeydir... Evlilik paylaşmaktır, hayat yükünü birlikte taşımak, keder ve sevinçlere ortak olmaktır. "Biz" şuuruyla hareket etmektir. Evlilik binasının ana direği ise eşlerdir... Binayı onlar donatır, onlar onarır, onlar yüceltir. Ufak tefek şeyler yüzünden de yine onlar yıkar. Çoğu fındık kabuğunu doldurmayan şeyler için yıkarlar. Sonra da sızlanmaya başlarlar: "Mutlu olabilirdik" "Sebepsiz yere hayatımız zehir oldu" "Birbirimizin kıymetini bilemedik" "Ahh! Keşke..." Keşkelerle, eyvahlar sürüp gider... Çoğu kez evlendiklerinin farkına varamayan eşler, soluğu mahkeme kapısında alırlar. Mahkeme kayıtlarına bir not düşülür: "Şiddetli geçimsizlik" Şiddetli geçimsizliğin temelinde yatan sebep ise koskoca bir "hiç" tir. "Ah Şu Eşler" Neden eften püften şeylerden o sığınağı parçalarsınız? Niye basit şeylerden dolayı o cennet bahçesini hazana çevirirsiniz? "Ah Şu Eşler!" Ortada çözülmeyecek ne var ki?