İşte ben ve gerçeklerim, sorumluluklarım ve sorumsuzluklarım! Her yaşadığımın ardından çektiğim acı ve yakarışlarım! İçimdeki gelgitler ve çalkantılar yorgun düşürüp, günlerce, gecelerce, vazgeçirmişken hayattan, kapanmadı gözlerim, durmadı yüreğim, hep fısıldadı o ses kulağıma;
BİTMEDİ GÖREVİN!
Hüzünlerimin asıl sahibi kadınlarım; ama yine de size karşı annem, sana karşı, Hülya bir zamanlar yaptıklarına rağmen, sana karşı, Didem ve daha bir çokları, sizlere karşı, olumsuz da olsa vazgeçemediğim duygularım! Adını hiçbir zaman koyamadım hislerimin, yaşadıklarımın, kopan fırtınanın ve ardından yaşanan durgunluğun! Neydi suçum? Gözlerinde mutluluğu aradığım ama hiç ulaşamadığım bu kadının adı neydi? Çocuklarım için ölmeye bile hazırdım. Onlara olan aşkımın adı neydi? Ben bulamadım onca yaşananların nedenini, adını. Ya siz, bu sayfaya gelmenize rağmen bulabildiniz mi?
ADINI SİZ KOYUN!...