Nizameddin Şâmî ve Şerefüddin Ali Yezdî, Timur için "melek yüzlü, merhamet deryası.." derken, İbni Arabşah, "bu vicdansız", "bu aşağılık", "bu boyu devrilesice", "bu soyka", "bu topal deccal" diye başlar ve attığı okla onun topal kalmasına sebep olan çoban için de "ellerine sağlık o çobanın!" diye minnettarlık bildirir.

İbni Arabşah, Timur'a karşı olan herkesi över. Ona göre Timur'la savaşan herkes iyi insandır. Onun ordusundakiler içinse şöyle der: " .. bu orduya hizmetkâr takımından eşekler, Türkmen kopuk takımından ibaret enikleri, Arap ayak takımından açgözlü köpekler, Acem sivrisinekleri, aşağılık putperestler, pespâye Mecusî büyücüler ve buna benzer kişiler de katıldılar.. Kısacası o bir deccaldı ve Yecüc-Mecüc de onunla birlikteydi."

İbni Arabşah'ın bu eseri, Timur döneminin en önemli birinci el kaynaklarındandır. Nizameddin Şâmî ve Şerefüddin Ali Yezdî gibi, Timur'u övüp göklere çıkaran, yaptığı zulüm ve sergilediği birçok kötülüğü görmezden gelen yahut üstünü örtmeye çalışan Acem tarihçilerinin aksine, İbni Arabşah onların yazamadığı pek çok şeyi rahatlıkla yazmış, ama Timur'a karşı beslediği kinle, bazen aşırıya da kaçmıştır.

Dolayısıyla kimin doğru kimin yanlış yazdığını gözler önüne sermek için bu kitapta değişik bir yol takip edilerek, aynı olayla ilgili olarak o dönem tarihçilerinin yazdıkları birbirine paralel şekilde verilmiş; böylece tarihi tek bir kaynaktan okumanın çok büyük hatalara yol açacağı örnekleriyle gösterilmiştir.