Anneler ve babalar, çocuklarının mutlu bir yuva kurmasını gerçekten isterler mi? Ya evlenme yaşındaki gençler? Sizce anneniz ve babanız sizin mutlu olmanızı gerçekten arzu edip, istediğiniz kişiyle birlikte olmanızı istiyor mu? Eminim ki birçok kişi bu soruyu yadırgıyordur, ama madalyonun diğer yüzünde öyle yazmıyor maalesef. İncelediğiniz bu kitap; birbirini sevenleri ayıran anneler ve babaların da olduğunun, ya da olabileceğinin ispatı. Bu kitapta adı geçen dört genç ; veda bile edemeden ayrı düştüler

Özlüyorum 50 yıl öncesini; çocukluğumu yaşadığım, 60'lı yılların hanımeli kokan sokaklarında büyüdüğüm İstanbul'u... İstanbul'umu özlüyorum. Nerede göbekli Yedikule Marulu'nun, Langa Hıyarı'nın yetiştiği sur dibi bostanları? Saatlerce koşup bitiremediğimiz uçsuz bucaksız çayırlar nerede? Nerede o üstüne çıktığımızda Yeşilköy'deki uçakları görebildiğimiz ulu ceviz ağaçları, dut ağaçları? Çirozluk uskumruyu, lakerdalık toriği barındıran denizi nerede? Korkmazdık denizlerine girmekten. Korkmazdık, çünkü koli

Sevmedin sevildin, sevdin sevilmedin... Bu senin alın yazın mı dersin? Bugüne kadarki kırk yıllık yaşamının çocukluğundan başlayarak otuz yılı hep aşkı, sevgiyi aramakla geçti. Ama bir türlü ruh ikizini bulmayı başaramadın... Hani içtiğiniz suyun bile ayrı gitmediği çocukluk ve ilk gençlik arkadaşların neredeler? Hepsi de evlenip çoluk çocuğa karıştı. Sense bir evliliği bile yürütmeyi başaramadın. Sen bu dünyadan göçtüğünde bütün bu mal mülk, paralar kapanın elinde kalacak. Yalnız yaşadığın bu dünyadan