İnce ince kıyarım suları Gece treninde uyuyakalır güneş Aşık kemiklerimde yorgun şövalyeler at koşturur Maya çalarım güz kuşlarının gözlerinden dolan Düş gölüne. Ah, yine akşam Saatler yine hüznümle kelepçelenir Susmak ve bağırmak arası Sıfır altı bir tonda Sıfır altı üşürüm yokluğundan Ya tutarsa diye beklerim güneşin uyanmasını...

sendeyim şimdi, kumsalında uyandırıyorum buluğa ermiş güz güneşini, yüzüm kıyı kenar çizginde avare sınır iyodun yararlarından söz ediyoruz, yan yana yürümesinden geceye sevdalı mavi yengecin, ötelerinde bilinmez bir denizsizliğin ağlama ritimleri sek sek sekerek çizgi içine çekiyorum kendimi, ah, dalganın kırıldığı o martı çığlığı mesafesi ne katran karanlıklarını baştan çıkarıyor ala tan dönemeçlerimde sesinin en sona ulaştığı yerde çiziliyor tüm kıyı kenarları