“Evet, bir de şu “garip” kelimesi vardı. Daha önce kırk yılda bir bile kullanmazdı bu kelimeyi. Öğretmenlik yaptığı yıllarda bir şiir akımının adı olduğu için mecburen telaffuz ederdi ama emekliliğinden sonra yüzüne bile bakmamıştı. “Kimsesiz” manasına gelen “garip” yerine “zavallı” kelimesini tercih ederdi, öteki manadaki “garip” gerçek hayatta işe yaramayan fuzuli bir kelimeydi. Şimdi ise sanki kaybolan yıllarının acısını çıkarmak istercesine her taşın altından çıkıp duruyordu.” Tanrı’nın Karalama Defte

Her gün olduğu gibi bu sabah da akrebi, yelkovanı, zamanı ve önemi olmayan saatlerinin zili çalınca yataktan kendilerini sökerek kalktılar. Ayaklarını soğuk, yılanımsı terliklere sokarak uzun süredir kimsenin tatlı tatlı süzmediği suratsız suratlarını aynanın önüne koyup, çirkin dişlerini fırçaladılar. Hepsine birer vahşi batı hüznü boca eden enine çizgili Daltonumsu pijamaları düzgünce katlayıp dolaba koydular ve onlara birer nikâh töreni sıkıntısı iğneleyen gri takımlarının içini etleriyle, etleri tutan k

Hayal fanusunda gizli dünya Öyle bir telaş içinde iniyordu ki merdivenleri, gören az önce baltayla iki kişiyi öldürdüğünü, ya da yolunu birgüvercinin kestiğini zannederdi. Halbuki bir roman kahramanı olmanın yakınından bile geçmiyordu. Bu romanda kulaklara cevapsız sorular fısıldayan böcekler var. Labirente benzeyen bir fabrika ile orada çalışan işçiler var. Mutlu adında bir kahraman var bu romanda. Kendini aynanın içinde arayan Esma var. Ortadan kaybolan eşyalar, birbirine karışan harfler, kim olduğunu b