Plato'nun savunması gerçekten Sokrates'in ele alıyor hiçbir kanaate bağlanmadan. Xenephon'un
çizdiği ses ve karakter itibariyle Sokrates'in anılarında bazı pasajlar bize Hermegones'in o
(Sokrates'in arkadaşı olan) tanıklığı hakkında bazı bilgiler veriyor. Diktaların hoşgörülerini
kazanmak işin bir şeyler yapabilirdi. Oysa yaşama isteği yok olmuş ve yüce yargı onun bir
savunma hazırlamasına izin vermemiş. Sokrates ise bunu gerekli görmemiş ve sanki bütün hayatı
boyunca bu saatleri bekliyor gibiydi. Meydan okuyan bir ruhla şu soluk kesici konuşmayı yaptı
(ut non supplex aut reus sed magister aut dominus videretur esse judicum', Cic. de Orat.) Boş
vermiş ve savsak bir tavırla şunları söyledi; kahveler ve ticaret yapılan masalar... "Krit'daki''
dokundurmalar belki de yazdıklarındaki bazı bölümlerin ileriki kanıtları olacaktı. Ama ana fikir
olarak Plato'nun Sokrates'in onunla ilgili fikirleri üzerinde şekillenen Sokrates'in ideaları
üzerinde yoğunlaşmıştı. Halka en çok ulaştığı ve efsanesinin en büyük olduğu zamanlarda. Ama
bu zayıfladığında bile yine de onun bilgeliği hep üstündü onun irolik dili ölümle yüz yüzeyken
bile yeni anlamlara açılıyordu. Savunma sırasında karakterinin hayatındaki olayların bir özeti
açığa çıkıyor. Genel özetlersek, düzen arayışı, ironik yalınlığı bir sanat işi gibi ortaya çıkıyor. İşte
bu Sokrates'in portresi...