Bu sırada çıkan dehşetli bir kasırga veya bir fırtına yolumuzu şaşırttı. Fırtına evvela keşişleme idi, sonra karayel esti, daha sonra da poyraza çevirdi. O zamandan itibaren o kadar dehşetle esmeye başladı ki on iki gün sürekli rüzgârın önünde gitmekten başka yapacak işimiz kalmadı. Kendimizi şansın ve fırtınanın istediği yere sürüklemesine terk ettik. Bu on iki gün içinde her saat batacağımızı beklediğimizi söylemeye gerek yok. Zaten gemide hiçbir kimse hayatının kurtulabileceğinden emin değildi. Bu fırtınanın dehşetinden kurtulamayan, gemicilerden biri korkudan öldü ve bir gemici de kaptanın kamarotunu bordadan denize attı.