İnsan derdini anlatmak için onlarca yol bulabilir belki kâri. Kimi söyler, kimi ağlar, kimi
kaçar gider ve kimi de yazar. Ama bence en asil olanı susmak.

Ben yazmayı söylemekten değil de susmaktan bir cüz olarak görenlerdenim. Yazarak
susmak diye bir hâl bu bahsettiğim. Kendine saklamaya gücünün yetmediklerinin ardına
saklanmak bir çeşit. Tanımadığın, tanışmadığın biriyle dertleşmek gibi. Hem söylemek hem de
söylememek yani.

Bu kez Muhabbet Yazılarına daha içimi yakan hatta bazı vakitler beni
sinirlendiren meseleler ile ilgili yazdıklarımla devam edeyim istedim.
"O Balonda Babamın Nefesi Var" diyen bir şehit çocuğunun
cümlesi dolandı durdu zihnimde. Sanırım hiçbir zaman unutmayacağım ve
zihnimden çı- karamayacağım bir cümle bu benim için. İçimi yakanları sana
anlatayım istedim. Ama daha önce olduğu gibi bu kez de hayret ettim benim
içimi yakan kelimelerin kâğıtları nasıl yakmadığına.