Yûnus Emre'nin hem psikolojik hem de sosyolojik manada düzen ve düzeni bozan unsurlara işaret ettiği bu eserinde nizamın devamlılık, kaosun ise geçici bir durum içinde kişi ve toplumu etkisi altına aldığı görülür. Ancak, eserin sonunda nizamın kalıcı olması için temel teklif kişinin ve dolayısıyla toplumun kendini bilmesi ilahi tavsiyesi yer alır. Yunus'un kaosun nizama dönüşmesinde esas aldığı husus kişinin kendisini dolayısıyla Rabb'ini bilmesidir. Kendini ve Rabb'ini bilen birey ve toplumlar kaoslarını nizama dönüştürürler. Çünkü bu birey ve toplum Hak tarafından çekilir. Kendini ve Rabb'ini bilmeyen fert ve toplumlar ise Mevlânâ'nın tabiri ile iki cihan tarafından da itilirler ve sürekli dalalette kalırlar.