Fransız Katolik din adamı Alfred Loisy (1857–1940), yirminci yüzyılın başlarında Roma Katolik Kilisesi’ni ciddi şekilde rahatsız eden Modernist krizin merkezinde yer almıştır. Loisy, birkaç yüzyıldan beri biriken bilimsel ve tarihsel bilgiler karşısında statükoyu korumaya çalışan ve modern dünyada git gide toplumsal gerçekliklerden kopan Kilise Kurumu’na yeni bir anlayış getirerek taze bir nefes kazandırmak istemiştir. Vatikan’ın Loisy’yi aforoz etmesi, onu Katolik Kilisesi’ni reforme etme yönünde üstlendiği misyondan vazgeçirememiştir. Loisy’nin en önemli araştırma konularından biri olan Yeni Ahit, İsa’nın hayatı ve öğretisi hakkında tek kaynak olması bakımından Hıristiyanlığın temel şekillendiricisi konumunda olmuştur. Ancak bu kaynakta yer almayan birçok dini pratik ve akide nereden kaynaklanmıştır? Katolikliklerin kabul ettikleri dogmalar ve Kilesi hiyerarşisi, meşruiyetlerini bu kaynaklardan mı almaktadırlar? Tarihsel veriler ve bilimsel bakış açısı hangi sonuçlara götürmektedir? Loisy’nin önemi, sadece ömrünü dininin kutsal kitaplarını anlamaya adayan bir din adamı olmasından değil, aynı zamanda bilim adamı gözüyle asırlar boyunca hakikat olarak öğretilen dogmaları sorgulamak istemesinden ileri gelir. Bu çalışmada Loisy’nin Yeni Ahit’e tarihsel eleştirel metodu uygulaması sonucunda ortaya çıkan tablo gözler önüne serilmektedir. Bu araştırma aynı zamanda Batı dünyasında yüzyıllar boyunca devam eden bilim-din çatışmasının altında yatan düşünsel boyuta somut bir örnek sunmaktadır. Loisy örneği böylece hakikat arayışındaki bir zihnin pes etmeyen çabasını oluşturmaktadır.