İntibah, Namık Kemal'in 1873-1876 yılları arasında Kıbrıs'taki Magosa Kalesi'nde sürgünde iken yazmış olduğu romandır. Bu eser Türk Edebiyatının ilk edebi romanı olma özelliğini taşır. İlk başta Son Pişmanlık ismi verilen roman sansür sonrası İntibah: Sergüzeşt-i Ali Bey olarak yayımlanmış ve zamanla yalnızca İntibah ismini almıştır. Her bölüm divan şiirinden bir beyit ile başlar ve romantizm akımının etkileri açıkça görülür. Roman, İstanbul'un Çamlıca semtini ve bu semtteki mesire yerlerini mekân olarak seçmiştir. 1870'li yıllardaki Osmanlı sosyal hayatının, düşünce yapısının ve toplum düzeninin küçük bir kesiti romanın dekorlarını ve arka fonlarını teşkil eder.

Mehpeyker gibi kötü bir kadınla Dilâşub gibi saf bir kadının aşkı arasında kalan yakışıklı ve zengin delikanlının ailesi ve çevresindeki olaylar romanın konusunu teşkil eder. Ali Bey, hafifmeşrep bir kadın olan Mehpeyker'e âşık olmuş, Dilâşub gibi saf ve çok temiz bir cariyenin kıymetin bilememiştir. Mehpeyker ise Ali Bey'in servetine sahip olmak için elinden geleni yapmaktadır.