ASİ-TON
Söylemedim
Dilimin ucuna
Biriken sabahları
Köşk diye sunulan
Pavyondan,
Görmeden geçemedim
Yaralı ayakları.
Para ve zevk
Başladığını sandığımız gün bitti
Hastalıklara kalan
Dokunulmazlık hakkımızı
Sırlarımızdan geçen
Son şövalye
Aldı gitti.
Sulietlerimiz bir tuşla gizlenirken
Sakladım!
Yeşil pançonun altına
Mor pantolonu
Çıkardım asi tonumu
Sildim
Kırmızı kalan son tırnağımı
Zabıtlar görmedenÇiler Çelikler 51
Koşulsuz kabuldü teslimiyet
Sezdim
Bir karanfil olup
Bana gelen vebayı
Kendiliğinden beni bulan
Kelimelerle boynuma dizdim.