"Ben, bayanlar ve baylar, her yaşama başlangıçtan beri eklemlenen toplanmış yazılar için ‘dövme
yapmak' deyiminden başka daha uygun bir deyim bulamıyorum. Bu deyimi her şeyden önce
değişmecesel anlamda kullanıyorum, bunu kullanırken Orta Çağ'daki hacıların boyadıkları
derilerini ya da denizcilerin, uzaklardan gelen yabancıların, panayırda gösteri yapanların ya da 18
yüzyılın sonlarından beri derilerinde silinmeyen resimler taşıma büyüsüne kapılan fetişistlerin
vücutlarını düşünmüyorum. Benim düşündüğüm şey, bize temel sözcüklerimizi önceden söyleyen
ve temel imgelerimize kızgın bir şey ile vuran ruh dövmeleridir; bunlar anlam düğümlenmesi ve
yaşantının açtığı yol olarak içimize saplanan sinir dövmeleridir; bunlar tehlike ve eylem, geri
çekilme ve özlem için sinyaller gönderen, algılanan şeylerin beyindeki fizyolojik izleridir. Bu
açıdan bakıldığında daha sonra sayfa yazıcıları olacak, yazılmış sayfalardan söz etmem yeterli
değil. Yazmanın yaptığı, bir tür erken programlama, gelişigüzel öğrenilmiş bir şey değildir."