Bu kitap, Şeyh İmam el-Kadı Bedruddin eş-Şiblî rahimehullah'ın "Âkâmu'l-Mercan Fi Ahkami'l-Cân" adlı eserinin özetidir. Bunu "Laktu'l-Mercan" diye isimlendirdim ve beğendiğim şekilde telhis ettim. Bu kitaba şu konularda birçok eklemeler yaptım: Cinlerin varlıklarının zikri, sınıfları, cin kelimesinin anlamı, şeytanlarla cinlerin arasındaki fark, ruhlar, ifrit. İbn Dureyd dedi ki: Cin, insanın zıddıdır. Gecenin karanlığı örtüp gizlediğinde; "Cennehu'l-leyli ve ecennehu ve cunne aleyhi" derler. Senden gizlenen ve sana görünmeyen her şey için "Cunne anke" denilir. Bu sebeple cinlere aynı anlama gelen cin ve cinne ismi verilmiştir. Ha harfiyle "el-Hin"; cinlerin bir türüdür.
Ebu Ömer ez-Zahid: "el-Hin; cinlerin köpeklerine ve en aşağı tabakasında olanlara denir demiştir. el-Cevheri: "el-Cân; cinlerin babasıdır" der. İbn Akil el-Hanbeli: "Cinlere gözle görülmedikleri için bu isim verilmiştir.'
Şeytanlar; cinlerin isyankar olanlarıdır. Onlar İblisin çocuklarıdır. "el-Merede" ise şeytanların en azgınları ve en kuvvetlileridir.
İbn Abdilberr şöyle demiştir:
"Kelam ve dil bilginlerine göre cinler birkaç mertebede ele alınır.
Yalnız cin olarak zikrettiklerinde "cin" derler.
Onun insanlarla birlikte yaşayanlardan olduğunu kastettiklerinde
"Amir" derler. Bunun çoğulu "Ummar'dır.
Çocuklara musallat olanlara "Ervah" derler.
Çirkinlik yapıp musallat olduğunda "Şeytan" derler.
Azgınlığı daha da şiddetlenince: "İfrit" derler.