İnsan, yaşam parantezi içindeki o bilinmez süreye nice işler sığdırmak için
uğraşıyor. Kendi varlığına dair iz bırakmak için kalıcı bir eser yaratmaya, var
etmeye çalışıyor. 20 yılına ulaşan Sabancı Üniversitesi'nin kuruluş süreci
benim için böyle bir zaman dilimi. Üniversitenin kuruluşu ve bugüne uzanan
hikâyesi, bana kendimi tanıma ve geliştirme fırsatı verdi.
Kendimi tanırken eğitimin alfabesini, geçmişle geleceği birbirine eklemleyen
bağları öğrendim; önümüzde uzanan yılların bugüne yansıyan fotoğrafını
görme fırsatını buldum.
Üniversite "birlikte" var edilen bir kurum. Bu hayâli kurup gereklerini yerine
getirmekte tereddüt etmeyen Sabancı Ailesi, bu hayâle ortak olup birlikte
gayret gösteren değerli akademik kadrolar ve bize güvenen öğrencilerle
birlikte bugüne geldik. Ben Sabancı Üniversitesi'ni yılların süzgecinden
bugüne kalanlar, bende iz bırakanlar üzerinden anlattım.
Sanırım bu anlatı, Türkiye'de oldukça yeni sayılabilecek vakıf üniversiteleri
açısından da bir ilk olacak. Bürokrasiden akademiye bir vakıf üniversitesinin
hangi adımlarla var olduğunu aktarırken, tarihe yol gösterici bir not
düşmüşümdür umarım.