Bir İntihar Üstüne Söylenti'deki öyküler, bir filmin bağımsız fragmanlarını anımsatıyor.
Birbirinden uzaklaştıkça birbirine daha sıkı bağlanan görünmez ipler, sıradanmış gibi hikâyeleri, süreklilik
içerisinde sade bir dille örüyor. Öykülerin hemen hepsindeki boşluk, olasılık, zaman ve rüya gibi mefhumlar
İlker Aslan'ın metinlerinde ince ince işleniyor. Davet veya çağrı değil. En alelade anınızda karşınızda beliren
gölge, Bir İntihar Üstüne Söylenti.
A ma bütün bunlar birer rüya. Bölük pörçük. Sonra uyanacaksın. Zaman geçmiş olacak. Güneşli bir günde, birdeniz kenarında, taşları üst üste dizerek kule yapacaksın. Kulen yükseldiğinde, akşam olmuş olacak. Deniz
büyüyecek, kule yıkılacak, dalgalar uzayacak. Yavaş yavaş döneceksin evine. Bir yolu son kez yürüyor olma
ihtimalini düşüneceksin. Ya gerçekten öyleyse, diye soracaksın kendine. Bir minibüs durağındaki kalabalığa
karışacaksın. Son kez dönüp yola bakmak isteyeceksin, yapmayacaksın. Çünkü zaten sonlara hiçbir zaman
inanmadın.