Sınıfımızdaki arka sıralardan biri boştu. Şimdi orada yeni bir çocuk oturuyor. Adı Ahmet, dokuz
yaşında (benim gibi) ama biraz tuhaf biri. Hiç konuşmuyor, hiç gülmüyor, limonlu şekerleme bile
sevmiyor (oysa ben bayılırım!). Onunla ilgili gerçekleri sonradan öğrendim: Ahmet hiç de tuhaf bir
çocuk değilmiş. O bir mülteciymiş, savaştan kaçmış. Gerçek bir savaştan. Bombaların ve kötü
insanların olduğu bir savaştan. En iyi arkadaşlarımla ona yardım etmeye karar verdik ve bir plan
yaptık. Hem de harika bir plan!